کاربرد دیگ آبگرم بطور خاص تهیه آبگرم برای مصارف گرمایشی است در حقیقت یکی از اجزای کلیدی در تاسیسات گرمایشی مورد استفاده در ساختمان‌های امروزی دیگ آبگرم می باشد.

در ادامه به بررسی نحوه کاربرد دیگ آب گرم در تاسیسات گرمایشی و انواع مختلف آن پرداخته می‌شود.

اصلی ترین کاربرد دیگ آبگرم

نحوه عملکرد دیگ آبگرم

انواع دیگ‌های آبگرم

دیگ آبگرم چدنی یا فولادی

دیگ آبگرم تک پاس ، دوپاس ، کوره برگشتی ، سه پاس ( بر اساس تعداد عبور دود )

دیگ آبگرم عقب تر (Wet Back) یا عقب خشک (Dry Back)

 

مهمترین کاربرد دیگ آبگرم

اصلی‌ترین دستگاه مورد نیاز برای تاسیسات حرارت مرکزی دیگ آبگرم یا بویلر آبگرم است.این نوع تاسیسات در اصطلاح سیستم گرمایش حرارت مرکزی نامیده می‌شود.

در این سیستم انتقال حرارت توسط آب صورت می‌پذیرد برای رساندن انرژی حرارتی حاصل از این تاسیسات برای کل مجموعه مورد نظر نیاز به نصب تجهیزات کامل برای گردش آب و آزادسازی انرژی گرمایی می‌باشد.

دمای آب بوسیله دیگ آبگرم بیشتر شده و زمانی که به حد موردنظر رسید بوسیله سیستم گردش آب درنظر گرفته شده به نقاط مورد نظر فرستاده می شود. در این مسیر با تبادل گرمایی صورت گرفته انرژی حرارتی آب به محیط منتقل می شود و باعث گرم شدن آن محل خواهد شد.

نحوه عملکرد دیگ آبگرم

انرژی حرارتی آزاد شده ناشی از احتراق سوخت در مشعل دیگ آبگرم؛ باعث گرم شدن آب دیگ می‌گردد. آبگرم شده توسط پمپ به گردش در آمده و در این مسیر انرژی خود را از دست می‌دهد و در انتها به دیگ باز می‌گردد. این چرخه بصورت مکرر تکرار می‌شود و باعث گرم شدن محیط می‌گردد.

لازم به ذکر است علاوه بر تاسیسات گرمایشی ساختمان دیگ‌های آبگرم یا آبداغ  کاربرد دیگ آب گرم در صنایع مختلف بسیار زیاد است.
انواع دیگ‌های آبگرم

با توجه به ویژگی‌های مختلف می‌توان دیگ‌های آبگرم را به دسته‌بندی‌های متفاوتی تقسیم نمود. برای آشنایی بیشتر شما با این ویژگی‌ها و کمک برای انتخاب دیگ آبگرم متناسب با نیاز شما انواع دیگ‌های آبگرم طور خلاصه معرفی شده‌اند.

 

دیگ آبگرم چدنی یا فولادی

با توجه به جنس آلیاز بکار رفته دیگ‌های بخار  به دو نوع چدنی و فولادی تقسیم می‌شوند.

دیگ آبگرم چدنی:

این نوع دیگ از پره‌های چدنی تشکیل شده است . معمول این نوع پره‌ها در کارخانه تولید شده و بعد از انتقال در محل مونتاز می‌شوند. امروز کاربرد دیگ‌های چدنی کمتر رایج هستند و محدود به پروژهای کوچه شده‌اند . حمل و نقل این نوع دیگ راحت است.

دیگ آبگرم فولادی:

نوع فولادی دیگ آبگرم ساختار ساده‌ای دارد و از ورق و لوله‌های آلیازی آتشخوار یکپارچه تولید می‌شوند. دیگ‌های فولادی راندمان بالاتری دارند و همچنین به نسبت دیگ‌های چدنی طول عمر بالاتری نیز دارند.

 

دیگ آبگرم تک پاس، دوپاس، کوره برگشتی، سه پاس (بر اساس تعداد عبور دود)

این دسته‌بندی با توجه به تعداد مسیرهایی که هوای گرم ناشی از سوختن مشعل داخل دیگ طی می‌کند تا وارد دودکش شوند انجام می‌گیرد.

دیگ آبگرم تک پاس:

دیگ‌های آبگرم و بویلرهای اولیه معمولا از نوع تک پاس بوده‌اند. در این نوع هوای گرم مسیر دیگ را یکبار طی کرده و وارد دودکش می‌شد. این نوع دیگ از رده خارج شده و دیگر ساخته نمی‌شود.

دیگ آبگرم دوپاس:

هوای گرم شده در نتیجه سوختن مشعل بعد از دو بار عبور از داخل دیگ، وارد دودکش می شود. ( هوای گرم ناشی از احتراق بار اول از جلو دیگ تا انتهای دیگ درون کوره حرکت کرده  و بار دوم از بوسیله لوله های انتقال حرارت به قسمت جلویی دیگ بر می گردد. بنابراین در این نوع دیگ دودکش جلو دیگ و سمت مشعل قرار دارد. )

دیگ آبگرم کوره برگشتی:

در نتیجه فرآیند احتراق گاز گرم تولید می‌شود که این گاز مسیر لوله را یک بار تا انتهای کوره حرکت نموده و و سپس بدلیل بسته و شکل محدب انتهای کوره از اطراف به جلو برگردانده می‌شود در انتها این هوای گرم که مقدار زیادی از حرارت و گرمای خود را ز دست داده است به پاس لوله ها فرستاده می‌شود و از طریق دودکش خارج می‌گردد.

در حقیقت در این نوع دیگ هوای گرم سه بار در طول دیگ  حرکت  می کند به همین دلیل راندمان دیگ های کوره برگشتی از بویلرهای دو پاس بیشتر است. برای ظرفیتهای پایین این نوع دیگ رایج ترین مدل می‌باشد.

دیگ آبگرم سه پاس:

در این مدل هوای گرم شده در نتیجه احتراق سوخت در کوره مسیر دیگ را سه بار طی می کند در انتها وارد دودکش می شود. دیگ‌های سه پاس اگر به درستی طراحی شده و سطح انتقال حرارت مناسب داشته باشند از بین مدلهای موجود بالاترین راندمان را دارند و هوای گرم خروجی و در نتیجه دودکش نیز دارای کمترین دما می‌باشد. به همین دلیل بیشترین کاربرد دیگ آبگرم از این نوع می باشد.

دیگ آبگرم عقب تر (Wet Back) یا عقب خشک (Dry Back)

در دیگ عقب تر یا دیگ پشت خیس یا دیگ wet back بین قسمت انتهایی دیگ و محفظه احتراق آب قرار گرفته اما در دیگ عقب خشک یا دیگ  dry back به جای آب در انتهای کوره سیمان یا آجر نسوز استفاده شده است.

دیگ عقب خشک ممکن است دچار تنش زیاد و نهایتا نشتی شود به دلیل اینکه دمای بین پاسهای دو و سه با هم تفاوت زیادی دارند. همچنین مواد نسوز بکار رفته در این دیگ نیاز به انجام تعمیرات و نگهداری بیشتری دارند. بنابراین کاربرد دیگ آبگرم عقب تر به دلیل راندمان بالاتر و تنش حرارتی کمتر بیشتر رایج هستند، به جز ظرفیت‌های پایین که از دیگ عقب خشک هم استفاده می شود. همچنین دیگ‌های عقب تر به نگهداری و تعمیرات کمتری نیاز دارند.

مطالب مرتبط:

دیگ‌های فولادی و دیگ‌های چدنی مقایسه و بررسی مزایا و معایب هرکدام